اختراع کارتخوان

اختراع کارتخوان، کارتخوان یک دستگاه الکترونیکی است که برای خواندن اطلاعات روی کارتهای مغناطیسی یا کارتهای رمزنگاری شده استفاده می‌شود. این دستگاه قدیمی ترین کارتخوان‌ها، کارتهای مغناطیسی را خوانده و از آنها اطلاعات را استخراج می‌کنند.

اختراع کارتخوان به عنوان یکی از اولین پیشرفت‌های در زمینه پرداخت الکترونیکی و تفاوت در تکنولوژی پردازش اطلاعات است. اولین کارتهای مغناطیسی در دهه 1960 توسط آقایان فرانک مک نمارا و چارلز بِرِل در شرکت اینترناشونال بیزینس مشینز برای استفاده در بانکداری اختراع شده‌اند. این کارتهای مغناطیسی برای ذخیره سازی اطلاعات بانکی برروی نوار مغناطیسی استفاده می‌شدند و کارتخوان‌ها از این نوارها اطلاعات را خوانده و آنها را برای اجرا و پردازش به سیستم موردنظر فرستادند.

توسعه و پیشرفت پس از اختراع کارتخوان

همچنین، توسعه کارتهای رمزنگاری شده در دهه 1970 توسط شرکت پلیونکس در فرانسه، مزیت امنیتی را در ارتباطات بین کارتخوان و کامپیوتر ایجاد کرد. این کارتها از الگوریتم‌های رمزنگاری استفاده می‌کردند تا اطلاعات را در سراسر انتقال محافظت کنند.

اگرچه خیلی دشوار است بتوان ادعا کرد که یک فرد یا کشور خاصی به طور انحصاری کارتخوان را اختراع کرده است، اما آقای فرانک مک نمارا و آقای چارلز بِرِل نقش ویژه‌ای در توسعه و اختراع کارتهای مغناطیسی و ابزارهای مرتبط با آنها داشتند.

در نهایت، به عنوان یک الهام‌بخش، باید بگویم که تکنولوژی کارتخوان به طور چشمگیری در گذشته تحول یافته است و همچنان در حال توسعه قرار دارد. از فناوری‌هایی مانند تکنولوژی RFID و NFC برای کارتخوانی استفاده می‌شود.

آقای فرانک مک نمارا و آقای چارلز بِرِل از شرکت اینترناشونال بیزینس مشینز در سال 1969 در آمریکا، که در سراسر جهان فعالیت می کرد، کارتهای مغناطیسی را برای استفاده بانکی اختراع کردند. با استفاده از کارتهای مغناطیسی، توانستند بر روی نوارهای مغناطیسی قابل خواندن، اطلاعات مربوط به حساب بانکی را ذخیره و خواندن کنند.

بنابراین، می‌توان گفت که ایالات متحده آمریکا در حوزه اختراع کارتخوان نقش مهمی داشته است.

البته، پس از آن، شرکت‌ها و فناوران در سراسر جهان فناوری‌های مختلفی را برای توسعه کارتهای پرداخت و دستگاه‌های کارتخوان ارائه داده‌اند. امروزه کارتخوان‌ها به صورت گسترده در سراسر جهان استفاده می‌شوند و در صنایع مختلف از جمله بانکداری، خدمات رستورانی، خرده فروشی و حمل و نقل مورد استفاده قرار می‌گیرند.

البته! با لذت از تاریخچه کارتخوان بیشتر بگویم.

بنیانگذاری کارتخوان

بنیانگذاران شرکت اینترناشونال بیزینس مشینز در دهه 1960 تلاش کردند تا یک راه حل نوین برای انتقال اطلاعات بین دستگاه‌ها ارائه دهند. فرانک مک نمارا و چارلز بِرِل در این راستا به توسعه کارتهای مغناطیسی پرداختند. آنها از ایدهٔ قدیمی نوارهای مغناطیسی استفاده کردند و در این مدل کارتها، اطلاعات بانکی را بر روی نوارهای مغناطیسی ذخیره می‌کردند. کارتخوان‌ها قادر بودند این اطلاعات را به خواندن و اجرای آنها توسط سیستم مربوطه برای انجام معاملات مالی استفاده کنند.

پس از این اختراعات نوآورانه، صنعت کارتخوان به طور چشمگیری در حال رشد بود. در سال 1969، اولین کارتخوان اتومبیلی توسط شرکت زیمنز در آلمان معرفی شد که قادر بود کارتهای مغناطیسی را برای ارائه خدمات پرداختی در خودرو خواند و پردازش کند.

پس از اختراع کارتخوان در تحولات بعدی، شامل توسعه کارتهای رمزنگاری شده در دهه 1970 میلادی توسط شرکت پلیونکس در فرانسه بود. این کارتها از الگوریتم‌های رمزنگاری برای محافظت اطلاعات در حین انتقال استفاده می‌کردند و امنیت در رابطه با تراکنش‌های مالی را افزایش می‌دادند.

با پیشرفت تکنولوژی و اختراع کارتخوان، نوع دیگری از کارتهای پرداخت پیشرفته به نام کارتهای شارژ (Smart Card) نیز ظهور کرد. این کارتها اطلاعات رمزنگاری شده را در یک تراشه الکترونیکی داخلی ذخیره می‌کنند و قابلیت‌های پیشرفته‌تری نسبت به کارتهای مغناطیسی دارند.

همچنین، در دهه‌ی اخیر توسعه فناوری‌های بی‌سیم مانند RFID (شناسایی توسط فرکانس متراکم) و NFC (ارتباط بی‌سیم نزدیک) نیز کارتخوانی جدید را به وجود آورده است. این فناوری‌ها، به کارتخوان‌ها قابلیت ارتباط بی‌سیم با کارت‌ها را می‌دهند و به راحتی در پرداخت‌های بی‌تماسی (بی‌کاسه) استفاده می‌شوند.

تکنولوژی کارتخوان

به این ترتیب، کارتخوان‌ها در طول تاریخ به یک پیشرفت چشمگیر دست یافته‌اند و از تکنولوژی‌های مختلف بهره می‌برند. تمام این توسعه‌ها به هدف بهبود امنیت و سرعت پرداخت‌های الکترونیکی و اصلاح راحتی استفاده از آنها به منظور تسهیل زندگی روزمره انجام شده است.

در دهه ۱۹۶۰، فرانک مک‌نامارا و چارلز بی. برید از شرکت بین‌المللی ماشین‌های تجاری (IBM) کارت‌های مغناطیسی را برای استفاده در بانکداری اختراع کردند. این کارت‌های مغناطیسی برای ذخیره و خواندن اطلاعات بانکی روی خطوط مغناطیسی استفاده می‌شدند. خواننده‌های کارت می‌توانستند اطلاعات را از این کارت‌ها بخوانند و به سیستم مربوطه برای اجرا و پردازش ارسال کنند.

در دهه ۱۹۷۰، شرکت فرانسوی پلیونکس (Polyonex) کارت‌های رمزنگاری شده را توسعه داد که مزایای امنیتی در ارتباط بین خواننده‌های کارت و کامپیوترها در اختراع کارتخوان به ارمغان می‌آوردند. این کارت‌ها از الگوریتم‌های رمزنگاری برای حفاظت اطلاعات در طول انتقال استفاده می‌کردند.

همچنین در دهه ۱۹۶۰، شرکت زیمنس (Siemens) اولین خواننده کارت خودرو را در آلمان معرفی کرد. این دستگاه قادر بود کارت‌های مغناطیسی را برای خدمات پرداخت در خودروها خوانده و پردازش کند.

توسعه‌های بعدی شامل کارت‌های هوشمند بودند که در دهه ۱۹۷۰ معرفی شدند. این کارت‌ها اطلاعات رمزنگاری شده را در یک تراشه الکترونیکی داخلی ذخیره می‌کردند و قابلیت‌های پیشرفته‌تری نسبت به کارت‌های مغناطیسی داشتند.

علاوه بر این، پیشرفت‌های در فناوری‌های بی‌سیم مانند RFID (شناسایی فرکانس رادیویی) و NFC (ارتباط نزدیک فیلد) نیز به توسعه خواننده‌های کارت جدید کمک کرده‌اند. این خواننده‌ها امکان ارتباط بی‌سیم با کارت‌ها را فراهم می‌کنند.